Deskorolki i hulajnogi. Na ulicach coraz częściej widać osoby poruszającą się po mieście na hulajnogach czy deskorolkach. Czy sprzęty te służą im tylko jako sposób transportu? Gdzie podziały się klasyczne rowery oraz jakie cechy zdecydowały o obecnie coraz szerzej panującej modzie.
Deskorolki skąd pomysł ?
Popularność jazdy na deskorolce trwa już od długiego czasu. Właściwie od kiedy sprzęt ten został wynaleziony gromadzi wokół siebie rzeszę fanów.
Początek swój wzięła od zwolenników surfowania, którzy musieli wymyślić sposób na dopracowywanie techniki pływania poza trwaniem sezonu. W ten sposób koło 1950r na wybrzeżu Kalifornii ktoś wpadł na pomysł doczepienia kółek do miniatury deski surfngowej. Grupę takich fascynatów nazywa się skejtami (spolszczenie z angielskiego słowa skate, oznaczającego właśnie jeżdżenie i robienie tricków). Oprócz klasycznego sposobu jazdy, polegającego na utrzymaniu równowagi stojąc jedną nogą na desce i odpychaniu się drugą skejci dysponują całym wachlarzem tricków, czyli bardziej skomplikowanych figur, czy sekwencji ruchów. Można je nazwać elementem sprawdzenia sprawności, udowadniającym stopień zaawansowania i umiejętności.Początkowo proces ten miał charakter szlifowania zdolności surfingowych, jednak niedługo później zmienił się w oddzielny sport.
Deskorolki lata 80
W Polsce zainteresowanie tematem wypłynęło koło lat osiemdziesiątych, kiedy zachodnie trendy stanowiły tajemniczą inspirację. Ze względu na trudności związane z dostaniem sprzętu tak naprawdę dopiero pod koniec lat 90-tych ten biznes zaczął się rozwijać w Polsce. Powstaje coraz więcej skate parków będących miejscem spotkań ludzi połączonych międzypokoleniową pasją, uczących się od siebie nawzajem i spędzających razem czas.
Jazda w przestrzeni publicznej.
Oczywiście sam fakt jeżdżenia na deskorolce nie zawsze oznacza jeżdżenie wyczynowe, chociaż znacznie częściej się z tym kojarzy. Deskorolki oprócz klasycznego modelu mają różne warianty kształtów dostosowane do potrzeb i celu używania. Popularne do szybkiego przemieszczania są tzw. fiszki, deski plastikowe o bardziej dynamicznym kształcie i małym rozmiarze, który umożliwia schowanie je do np. plecaka. Stają się coraz częstszym wyborem ze względu na poręczność i usprawnienie tempa podróży.
A co z hulajnogami?
Od koło czterech lat coraz większą liczebnością na skateparkach wyróżniają się także jeżdżący na hulajnogach. Mimo coraz szerszego grona osób zajmujących się tą dziedziną sportu nie zyskali oni jeszcze swojego osobnego przydomku. Na upartego można powiedzieć hulajnogarze i pod taką nazwą występują oni w środowisku.
Najodpowiedniejszą w tym momencie poprawną nazwą są wcześniej wspomniani skejci (chociaż ten termin jest tak ogólny, że można go nawet zastosować do osób jeżdżących na rolkach). Produkowane są specjalne modele o charakterze wyczynowym, niższe, dopasowane do użytkownika. Jednak nadal jest to dynamicznie rozwijająca się nisza, nie mająca jeszcze statusu tak ważnego i szanowanego i rozpoznawalnego w popkulturze jak deskorolki.
Hulajnogi i deskorolki skąd zatem ich popularność?
Widokiem łączącym się z popularyzacją hulajnóg jest często człowiek ubrany elegancko, którego można podejrzewać o pracę w jakimś korporacyjnym zagłębiu. Jednak człowiek ten nie jest zestresowany, a nawet odwrotnie – wesoło roześmiany, nie pocący się z upchanymi w autobusie ludźmi, a omijający właśnie korki na hulajnodze. Co ciekawe to nie młodzież dała kolejne życie sprzętowi z dzieciństwa, a ludzie pracujący chcący zaoszczędzić czas i komfort swojej podróży do biura.
Swojego czasu modne były rowery, jednak hulajnogi wygrywają z nimi pod względem mobilności, rozmiaru, możliwości postawienia nawet przy biurku na cały dzień, bez zbędnych kodowanych łańcuchów, czy szukania wątpliwego miejsca postoju przed budynkiem. Również budowa tego sprzętu bardziej przychylna jest średnio wysportowanym osobom w średnim wieku. Kierownica zapewnia stabilne oparcie, nie zmuszając do polegania jedynie na balansie ciałem.
Deskorolki a innowacyjny sposób jazdy.
Po zaobserwowaniu zwiększającej się ilości osób dostrzegających uroki hulajnóg zaczęły pojawiać się inicjatywy mające na celu jeszcze bardziej udogodnić jazdę na nich. Do Polski zostały sprowadzone wszelkie marki hulajnóg elektrycznych, rozwijających prędkość do 30 kilometrów na godzinę.
Mimo rozwijania prędkości niewiele mniejszej od skuterów, korzystanie z nich nie wymaga prawa jazdy. Są łatwo dostępne, można zostawić je w dowolnym miejscu na terenie określonej strefy ich działania, a żeby używać tego środka transportu wystarczy jedynie założyć konto w aplikacji. Jednak hulajnogi spotkały się też częściowo z negatywnym odzewem, co głównie wzięło się z problemu nieuregulowania ich jako pojazdów poruszających się po drogach.
Nie wiadomo bowiem czy przez prędkość, jaką rozwijają można nimi jeździć po ulicy, lub czy są równoważne rowerem w przepisach drogowych. Póki co jedynie dozwolona jest jazda nimi po chodniku, ale kto ma pierwszeństwo, jadący na hulajnodze, czy pieszy? Mimo tych niedogodności grono fanów hulajnóg stale rośnie,a wraz z sezonem wiosennym możemy zobaczyć ich coraz więcej na ulicach.
