Jak rozpoznać nimfomankę?
Często spotykamy się z tym określeniem w filmach, gazetach i piosenkach nie wiedząc, co tak naprawdę znaczy. Wielu mężczyzn gloryfikuje kobiety – nimfomanki nie mając pojęcia, na czym polega to zaburzenie. Kim więc jest nimfomanka? Na to pytanie postaramy się odpowiedzieć w tym artykule.
Kto to jest nimfomanka?
Z definicji nimfomanka to kobieta silnie, wręcz chorobliwie pobudzona seksualnie. Inaczej nazywana również erotomanką czy maniaczką seksu.
Samą nimfomanię określa się jako hiperseksualność. Jest uzależniona od seksu w każdej jego formie. Jednakże mimo stałego, rosnącego popędu seksualnego, nie potrafi osiągnąć zaspokojenia.
Nimfomanka nie ma władzy nad swoim popędem, szuka zbliżeń wszędzie. Co ważne zwykle nie miesza w to uczuć. Rządzi nią jedynie popęd i chęć zaspokojenia własnych potrzeb, przez co często rani mężczyzn, nie potrafi utrzymać związku, jest pozbawiona uczuć, może nawet dopuszczać się zdrady.
Taka kobieta nie tylko poszukuje zbliżeń, ale również wciąż o nich mówi, ogląda filmy i czyta powieści związane z seksem.
Przyczyny nimfomanii
Nimfomania może być zarówno wrodzona, jak i nabyta na skutek różnych traum czy innych czynników.
Wtedy pojawia się dopiero w pewnym momencie życia.
Może trwać od urodzenia aż do śmierci lub tylko przez krótki moment w życiu. Jej przyczynami mogą być:
- problemy z kontrolowaniem emocji, nerwica
- kompleksy
- ogólne niskie poczucie własnej wartości, często związane z wyglądem (szczególnie gdy kobieta nie uważa się za atrakcyjną może próbować to nadrobić poprzez liczne kontakty seksualne, uznaje to za komplement, czuje się ,,chciana”)
- lęk przed poważnym związkiem
- problemy z okazywaniem uczuć, nękanie, gnębienie w dzieciństwie, bicie, ogólne trudne dzieciństwo
- nadmierny stres
- traumy z przeszłości
- wykorzystywanie seksualne
- gwałt
- potrzeba stałego zapewnienia o własnej atrakcyjności i bycia pożądaną
- brak okazywania uczuć przez rodziców, dawny brak bliskości, której teraz tak bardzo pragnie
- samotność
- uzależnienie od alkoholu lub substancji psychoaktywnych
- leki psychotropowe
Objawy nimfomanii
Nimfomania może być ciężka do wykrycia, szczególnie u dzieci. U dorosłych również ciężko ją wykryć, gdyż granica pomiędzy normalnym, zdrowym popędem seksualnym, a tym nadmiernym, jest bardzo cienka.
Często kobieta sama nie jest w stanie zauważyć swojego zaburzenia, obwiniając za wzmożoną ochotę na seks wysokie libido czy wahania hormonów, lekarstwa.
Po pomoc u specjalisty należy się udać gdy popęd seksualny utrudnia kobiecie normalne funkcjonowanie, rani ją lub jej bliskich, lub zajmuje zbyt dużą część jej życia. Jakie są więc najczęstsze objawy nimfomanii? Są to między innymi:
- częsta masturbacja
- liczne zmiany partnerów seksualnych
- nadmierne oglądanie pornografii
- ciągły seks
- brak zaspokojenia seksualnego
- seks z przypadkowymi osobami i przedmiotami
- ciągłe podniecenie
- utrata koncentracji
- brak wykonywania obowiązków domowych i zawodowych
- niepokojące lub nadmierne fantazje seksualne
- zaniedbywanie rodziny oraz przyjaciół
- częste rozmowy o doświadczeniach seksualnych
- przygnębienie po stosunku
- osłabienie
- utrata kontroli nad swoim zachowaniem
- samotność i sięganie po alkohol
Co nauka mówi o tym zaburzeniu?
Nauka określa nimfomanię jako zaburzenie seksualne lub schorzenie psychiczne. Lekarze są zgodni, że jest ona powodowana przez wiele czynników w tym: przebyte jeszcze w dzieciństwie traumy lub niską samoocenę, a czynniki takie jak samotność, alkohol czy stres mogą sprzyjać wystąpieniu tego zaburzenia.
Nimfomania nie jest w pełni uleczalna. Nawet po przebyciu odpowiedniej terapii farmakologicznej i pracy z psychoterapeutą, w każdym momencie życia może nastąpić remisja na skutek nowych traum czy trudnych sytuacji.
Nimfomania jest niezwykle niebezpieczna, gdyż może doprowadzić do na przykład nerwicy, depresji, utraty rodziny, przyjaciół i partnera.
Nimfomanki próbując wyjąć z uzależnienia od seksu łatwo mogą wpaść w uzależnienie od alkoholu czy narkotyków.
Liczne stosunki seksualne mogą prowadzić także do zarażenia się licznymi chorobami przenoszonymi drogą płciową i rozprzestrzeniania się ich dalej.
Jak leczy się nimfomanię?
Nimfomania jest trudna do leczenia nie tylko ze względu na możliwy powrót zaburzenia po już przebytym leczeniu, ale także poprzez niską wykrywalność nimfomanii. Dla kobiet taki popęd staje się naturalny, więc nie potrafią zauważyć problemu.
Często na uwagi rodziny i partnera reagują agresją. Gdy już przyznają się przed sobą samą, że coś jest nie tak, to boją się komukolwiek o tym powiedzieć.
Jest to zaburzenie wstydliwe dla kobiet, głównie przypisywane mężczyznom, którzy stereotypowo uwielbiają seks w przeciwieństwie do kobiet.
Nimfomanka gotowa na leczenie powinna udać się do psychologa lub seksuologa a następnie rozpocząć współpracę z psychoterapeutą. psychoterapeuta skupi się na przyczynach pojawienia się nimfomanii u klientki i przepracuje traumy z przeszłości, nauczy zdrowej relacji z samą sobą, innymi ludźmi i własnym ciałem.
Dzięki pokonaniu przyczyny pomoże zmienić zachowanie i odzyskać kontrolę nad życiem i relacjami klientki. W leczeniu hiperseksualności ważna jest również pomoc psychiatry, który przepisze leki pozwalające zmniejszyć popęd seksualny.
Najczęściej są to neuroleptyki oraz leki antyandrogenowe. Najważniejsze jednak by pacjentka unikała sytuacji, miejsc oraz osób, które mogłyby wywołać niepohamowaną ochotę na stosunek płciowy, ograniczenie seksu, wykluczenie pornografii i silna wola.
Należy również ograniczyć masturbację i unikać rozmów na temat seksu. Warto również poszukać grup wsparcia dla nimfomanek w naszej okolicy lub zapisać się na terapię małżeńską wraz z małżonkiem.
Nimfomania, czyli uzależnienie od seksu to coraz częściej spotykane zjawisko u wielu kobiet. Warto więc wiedzieć, jak wykryć to zaburzenie u siebie czy naszych bliskich.
Mimo że nie jest łatwo się go pozbyć, to z odpowiednią pomocą, wsparciem rodziny, przyjaciół oraz silną chęcią zmiany, uda się odzyskać kontrolę i przywrócić dawny tryb życia.
